کوری (جیبی) شومیز

ژوزه ساراماگو در رمان خود کابوسی هولناک را باز می‌آفریند. جامعه شهری پیشرفته‌ای با همه امکانات ناگهان به بربریت بازمی‌گردد و کل ساختار زندگی جمعی به انحطاط کشیده می‌شود. رشته‌های الفت و تعهد از هم می‌گسلد و یکی یکی از بین می‌رود. دقت موشکافانه در سبک و ساختار نوشتن، حذف علائم نقطه‌گذاری، عدم تطابق زمان‌ها خواننده را وامی‌دارد تا در هر لحظه به ظرایف معنی بیندیشد. نتیجه رمانی است عمیق، تفکربرانگیز و کتابی که در طی سال‌های اخیر سابقه نداشته است. رمانی عمیق و تکان‌دهنده، در عین حال که کاملا خیالی به نظر می‌رسد، تصویری هولناک از واقعیت است.